Ο κ. Θεοδώρου, παραγωγός δείχνει τα δέντρα τα οποία υπό κανονικές συνθήκες θα έδιναν 1,5- 2 τόνους ημερησίως, ενώ τώρα έχουν μείνει με ελάχιστους καρπούς που δεν ξεπερνούν τα 100 -150 κιλά. «Είναι ασύμφορο να μπούν εργάτες στα κτήματα, γιατί θα ψάχνουν κλαδί –κλαδί να βρούν ένα- δυο κεράσια».

Ο Δημήτρης Ντούρος, πρόεδρος του αγροτικού συνεταρισμού Ράχης, τονίζει ότι πρέπει να γίνει κάτι και άμεσα, γιατί τα έξοδα έχουν γίνει αναφέρει ότι ο συνεταιρισμός, η πλέον σύγχρονη μονάδα επεξεργασία στην Ευρώπη δεν έχει πλέον προϊόν για πώληση.

Εκτός από την πολύ μικρή παραγωγή που θα εκτοξεύσει τις τιμές τα μέλη του συνεταιρισμού έχουν μια μεγαλύτερη ανησυχία. Το προϊόν ,σε ποσοστό 80% εξάγεται στην Ευρώπη και σε τρίτες χώρες Οι εξαγωγές π.χ. στα Αραβικά Εμιράτα και την Ινδία είναι εκείνες που θα πληγούν, και αν κλείσουν κάποιες αγορές, και οι αγοραστές στραφούν σε άλλες χώρες παραγωγούς, η επιστροφή στο ελληνικό κεράσι θα είναι δύσκολη.

Η αποζημίωση από τον ΕΛΓΑ, ο οποίος ήδη προχωρά σε καταγραφή των ζημιών, θα είναι ανάσα για τους αγρότες, αλλά δεν λύνει το θέμα, το οποίο κάθε χρόνο φαίνεται πως επιδεινώνεται. Ο καιρός είναι ένας ακατάβλητος εχθρός όταν αλλάζει τα δεδομένα αιώνων.

Εφ’ όσον κάθε χρονιά οι αγρότες θα μετρούν απώλειες μεγαλύτερες από το όποιο κέρδος, κάποια στιγμή θα σταματήσουν την καλλιέργεια. Είτε θα χρησιμοποιηθούν τεχνικές για την αποτροπή του παγετώνα και του χαλαζιού είτε κάποιες καλλιέργειες θα αντικατασταθούν με άλλες περισσότερο προσαρμοσμένες.