«Δεν ήταν ανάγκη. Πολλές φορές η μητρότητα έρχεται μέσα από την ανάγκη, για κάποιες γυναίκες είναι το “είμαι σαράντα, πρέπει να κάνω παιδί”, ή το “να ολοκληρώσω την οικογένειά μου για να κρατήσω τον άντρα μου”. Το ίδιο ισχύει και για κάποιους άντρες, που θέλουν να “δέσουν” μια γυναίκα μέσω ενός παιδιού. Όλα αυτά τα έχουμε δει, τα έχουμε ζήσει, υπάρχουν τέτοιες οικογένειες γύρω μας. Εγώ, όμως, ήμουν πέρα από όλα αυτά. Έπρεπε πρώτα να το ξεκαθαρίσω βαθιά μέσα μου. Να το κάνω απόλυτα καθαρό», είπε αρχικά.

Και πρόσθεσε η Άριελ Κωνσταντινίδη: «Και αυτό ήταν το κάλεσμα για μένα. Όχι η επιτυχία της επίτευξης ενός στόχου, αλλά ο ίδιος ο δρόμος. Το ταξίδι που έκανα με τον εαυτό μου, με την Άριελ, με τη γυναίκα, με τη μητέρα. Ήταν κάτι υπαρξιακό. Δεν είχε να κάνει με αριθμούς ή ηλικίες. Αυτά είναι κοινωνικές πεποιθήσεις, προκατασκευασμένα σχήματα. Η ηλικία είναι πώς νιώθεις. Εννοείται πως, αν υπάρχουν σοβαρά ιατρικά ή παθολογικά ζητήματα, εκεί το συζητάμε διαφορετικά. Πρέπει να είμαστε καλά για τα παιδιά μας, να έχουμε ευθύνη. Αλλά το ότι έχω ήδη παιδιά, δεν ήταν ποτέ «εμπόδιο» ή λόγος να μην το ξαναζήσω».