Ειδικότερα, ο Γιώργος Τσαλίκης σημείωσε χαρακτηριστικά πως «είμαστε πολεμιστές του φωτός και αυτό δεν σημαίνει ότι είμαστε άνθρωποι νωθροί, ξέρουμε και βάζουμε όρια. Εγώ έβαλα το όριο μου, έτσι όπως θεώρησα πως πρέπει να μπει, από κει και πέρα ο καθένας κρίνεται από αυτά που λέει. Πάντοτε, όσο άνετα κι αν νιώθουμε σε ένα πάνελ ή σε μια εκπομπή ως καλεσμένοι, στον αέρα πρέπει να έχουμε την ενσυναίσθηση ότι μας κοιτάζει κόσμος. Εμένα δεν θα με ένοιαζε να ακούσω οτιδήποτε από οποιονδήποτε, αλλά θα πρέπει να μην ξεχνάμε ότι δεν είμαστε μόνοι μας. Έχουμε παιδιά και οικογένειες».

«Όταν λοιπόν τρία παιδιά, σχεδόν ενήλικα, ακούνε στην τηλεόραση να αποκαλούν τον μπαμπά του κάπως πολύ περίεργα, μετά η δουλειά που έχω να κάνω δεν είναι μέσα μου. Μέσα μου την έχω κάνει τη δουλειά, τις έχω βρει τις ισορροπίες μου, ξέρω πως να αντιμετωπίζω και τραμπούκους και αλήτες και αμετροεπείς και καραγκιόζηδες. Όμως μου βάζουν μια δουλειά στο σπίτι και αυτή ήταν με τον μικρό μου γιο, ο οποίος ήθελε να πάρουμε το αμάξι και να πάμε στον Βόλο. Εκεί μετά θα ήθελα να δω πως μπορεί να αναμετρηθεί ένας τραμπούκος 1,85 με ένα παιδάκι αγνό, πληγωμένο, 1,85. Εκεί να δω τη μαγκιά».

Ειδικότερα, ο Γιώργος Τσαλίκης σημείωσε χαρακτηριστικά πως «είμαστε πολεμιστές του φωτός και αυτό δεν σημαίνει ότι είμαστε άνθρωποι νωθροί, ξέρουμε και βάζουμε όρια. Εγώ έβαλα το όριο μου, έτσι όπως θεώρησα πως πρέπει να μπει, από κει και πέρα ο καθένας κρίνεται από αυτά που λέει. Πάντοτε, όσο άνετα κι αν νιώθουμε σε ένα πάνελ ή σε μια εκπομπή ως καλεσμένοι, στον αέρα πρέπει να έχουμε την ενσυναίσθηση ότι μας κοιτάζει κόσμος. Εμένα δεν θα με ένοιαζε να ακούσω οτιδήποτε από οποιονδήποτε, αλλά θα πρέπει να μην ξεχνάμε ότι δεν είμαστε μόνοι μας. Έχουμε παιδιά και οικογένειες».

«Όταν λοιπόν τρία παιδιά, σχεδόν ενήλικα, ακούνε στην τηλεόραση να αποκαλούν τον μπαμπά του κάπως πολύ περίεργα, μετά η δουλειά που έχω να κάνω δεν είναι μέσα μου. Μέσα μου την έχω κάνει τη δουλειά, τις έχω βρει τις ισορροπίες μου, ξέρω πως να αντιμετωπίζω και τραμπούκους και αλήτες και αμετροεπείς και καραγκιόζηδες. Όμως μου βάζουν μια δουλειά στο σπίτι και αυτή ήταν με τον μικρό μου γιο, ο οποίος ήθελε να πάρουμε το αμάξι και να πάμε στον Βόλο. Εκεί μετά θα ήθελα να δω πως μπορεί να αναμετρηθεί ένας τραμπούκος 1,85 με ένα παιδάκι αγνό, πληγωμένο, 1,85. Εκεί να δω τη μαγκιά».