«Νιώθω καλύτερος άνθρωπος, πιο συμπεριληπτική με τους ανθρώπους, λιγότερο εγωίστρια. Είμαι μια καλύτερη περίπτωση δηλαδή από αυτήν που ήμουν πιο μικρή. Επίσης, δεν διαπραγματεύομαι πλέον καθόλου το τι θα κάνω με τον χρόνο μου γιατί δεν είναι άπειρος. Ο θάνατος δεν με φοβίζει καθόλου και αλήθεια το λέω πως δεν με νοιάζει να φύγω μεθαύριο. Με φοβίζει όμως πάρα πολύ αυτή η φθορά του γήρατος η οποία σε καθιστά ανήμπορο. Αυτό ναι, με φοβίζει.

Όταν πρωτοβγήκα στη δουλειά, φοβήθηκα και ίσως είναι το πιο φοβιστικό πράγμα που μου έχει συμβεί.. Τώρα που το σκέφτομαι, αυτό και το ενδεχόμενο του χωρισμού και της διάλυσης μιας οικογένειας νομίζω πως είναι τα δυο πιο δύσκολα πράγματα που έχω κληθεί να διαχειριστώ».